Tacna

Ovu tacnu (model 2037, kat. 1938) koja je najviše korišćena za serviranje kolača,  Srpske fabrika stakla počela je da proizvodi krajem 1930-ih godina. Trgovački katalog staklarsko porcelanske radnje Nikole S. Stojadinovića iz 1938. godine  pokazuje da je paraćinska fabrika tada nudila desetak lepo ukrašenih okruglih, ovalnih i pravouganih tacni. Služile su za serviranje kolača, sendviča i kanapea koji su tada bili popularni. Sve su izrađene od presovanog, u sredini matiranog stakla i sa šarama koje imitiraju šlifovano staklo. Ova tacna je pravljena u dve veličine (dužine 24 cm i 32 cm) sa prepoznatljivim motivom zvezde na svojoj sredini i ukrašenim ivicama. Izrađena je pod uticajem češkog dizajna pod nazivom „Pikadili“ kompanije Invalid (staklara Rudolfova hut) koji je nastao početkom 20-ih godina XX veka. Paraćinska fabrika je izrađivala ovakvu tacnu punih sedamdeset godina što svakako svedoči o njenoj širokoj upotrebi i svrstava je među najprodavanije proizvode. U dnevnom listu Vreme u maju 1937. godine, ova tacna se spominje kao vredan poklon koji je u beogradskim trgovinama izlagan uz drugu vrednu robu poput „velikih umetničkih fotografija iz jugoslovenskog folklora, stolnih i zidnih ogledala, i servisa za čaj od finog porculana“. Sjedinjene tvornice stakla, koje su, kao i Srpska fabrika stakla, bile u vlasništvu braće Abel, pravile su tacnu istovetnog dizajna, ali i ovalnog oblika. Posle Drugog svetskog rata, uvedene su novine u njenu izradu. Uklonjeno je matiranje iz dekoracije, a uvedene su nove boje stakla (rozalin, zelena).