Kao mešavine alkohola i šećernog sirupa sa dodatkom lekovitog bilja, likeri su najpre spravljani i ispijani da bi se poboljšalo zdravstveno stanje. U XIX veku, počeli su da se piju i iz zadovoljstva, pa su staklare pravile dekorativne čaše i flaše za liker. Ova čaša podseća na čaše koje je Koloman Mozer u stilu secesije dizajnirao za poznatu bečku staklaru Bakalowits & Söhne.
U Srbiji je postala popularna nakon što su braća Abel kupila paraćinsku staklaru 1928. godine. Kako su imali bliske veze sa austrijskim staklarama, od kojih nekoliko i u suvlasništvu, Abelovi su u proizvodni program za jugoslovensko tržište često uvodili modele koji su se već dobro prodavali u centralnoj i zapadnoj Evropi.
Uvođenje novih formi predmeta od stakla, poput ove čaše za liker, bilo je uslovljeno usvajanjem novih modernih stilova života građanskog društva u međuratnom periodu.
Iako ovaj model nalazimo u do sada najstarijem sačuvanom katalogu Srpske fabrike stakla iz 1930. godine, potomci paraćinskih staklara Dinića, koji ovakve čaše čuvaju kao uspomenu na pretke, tvrde da su one pravljene već tokom 20-ih godina XX veka. Paraćinska fabrika ih je proizvodila od glatkog i valcovanog stakla u četiri boje (crvenoj, žutoj, zelenoj i plavoj) i četiri veličine (20 ml, 80 ml, 100 ml i 125 ml), a ovde je prikazana najmanja čaša za liker od glatkog stakla.
Period proizvodnje
Od 1920-ih do Drugog svetskog rata
