Ovaj oblik čašice za liker Srpska fabrika stakla je proizvodila još od 1930-ih godina, ali sve do 1980-ih ona nije mogla biti napravljena u tirkiznoj boji. Tehnologija bojenja staklene mase značajno se razvijala tek posle Drugog svetskog rata. Poznate boje (zelena, plava, braon itd.) postajale su intenzivnije, postojanije (otpornije na svetlost) i dobijale su mnoštvo nijansi. Pojavile su se i nove boje kao što su amtetist ljubičasta, rubin crvena i druge. Eksperimentisanjem u dobro opremljenoj laboratoriji fabrike, došlo se i do ove azurno plave boje koja je dobijena dodavanjem određenog procenta oksida bakra u staklenu masu. Zahvaljujući tome, proizvod star 50 godina dobio je novo ruho i odgovorio željama savremenog kupca.
Čaša (model 13002, kat. 1987) svedoči o očuvanju tradicije staklarstva kroz proizvodni asortiman i njenoj stilizaciji u posleratnom periodu, kada u staklarstvu počinje da dominira staklo u boji. Srpska fabrika stakla je dobro iskoristila taj trend i tokom skoro 30 godina njen fokus je bio na proizvodnji malih ručno rađenih serija stakla u boji. S obzirom na to da u Evropi početkom 1980-ih nije bilo mnogo fabrika koje su ručno proizvodile bojeno staklo, paraćinska fabrika je postala poznata i cenjena po ovakvim proizvodima.
Obrada i vrednovanje predmeta: H. Mikić, E. Radonjić-Živkov, S. Jovičić, D. Svilar-Dujković
Period proizvodnje
Tokom 80-ih godina XX veka